Ze zijn niet zo populair als Bouboule en Duchesse, de twee katten op de camping, maar ze doen veel meer voor de biodiversiteit dan zij! We nodigen je uit om opnieuw contact te maken met de insecten en andere kleine dieren die onze natuurlijke omgeving bewonen. Hier zijn een paar van de soorten die je kunt zien (of niet) als je goed oplet.
De verkennersset met vergrootglas is handig om deze kleine wezens te observeren. Maak van de gelegenheid gebruik om je kinderen het belang van deze kleine wezens uit te leggen en bevrijd jezelf van je angsten. Ik kan zelfs de meest bange onder jullie geruststellen: je moet er nog op uit om ze te ontmoeten!
We willen Max bedanken voor zijn hulp bij het verzamelen van informatie tijdens zijn stage bij Le Rêve in 2023.
Woelmuizen zijn kleine plantenetende zoogdieren die als maaltijd dienen voor veel bosdieren. Door hun korte levensduur planten ze zich ongelooflijk snel voort, sneller dan konijnen. Gemiddeld is er één woelmuis per 7 m². In één jaar kan een vrouwtjeswoelmuis tot 6 nesten krijgen met een maximum van 7 jongen. Ze paren voor het leven.
Steenbokkevers worden ook wel boktorren genoemd vanwege de lengte van hun antennes. Er wordt onderscheid gemaakt tussen kleine en grote boktorren. Als larven voeden ze zich door gangen in het hout van bomen te graven.
De gouden kever is herkenbaar aan zijn metallic groene kleur. Het is een bestuivend insect dat zich niet alleen voedt met nectar, maar ook met meeldraden, wat soms leidt tot castratie van de bezochte bloem en problematisch wordt voor toekomstige vruchtvorming.
De meest voorkomende soort in Frankrijk is de Pipistrelle, die ook de kleinste is. We kunnen hem soms zien… hangend aan de binnenkant van een parasol op het terras van het restaurant! Vleermuizen eten tot de helft van hun gewicht aan insecten per nacht. Ze verlossen ons vooral van muggen, vandaar het idee om ze aan te moedigen nestkastjes te plaatsen.
Groen-gele slangen zijn eigenlijk zwart-geel, maar ze lijken groen als je ze in het gras ziet. Je hebt echter niet de meeste kans om ze op de grond te zien, want deze slang heeft de bijzonderheid dat hij gemakkelijk verticaal kan klimmen en wordt vaak in struiken gevonden. Het is een beschermde diersoort.
De gewone pad is de grootste pad in Frankrijk. Hij loopt in plaats van te springen en heeft een nogal onhandige tred. Hij leeft voornamelijk in vochtige gebieden, zoekt het kreupelhout op en in de buurt van vijvers en poelen. Overdag graaft hij zich in in holen en ’s nachts komt hij naar buiten.
De empusa behoort tot dezelfde soort als de bidsprinkhanen. Hij is te onderscheiden van de meer bekende bidsprinkhaan door zijn zeer spits toelopende kop en vooral zijn kamvormige antennes (pectinaatantennes). Kijk hoe hij op een robot lijkt!
De Kruisspin is een van de meest voorkomende spinnensoorten. De Kruisspin kun je herkennen aan het kruis op zijn achterlijf. Voor een web van 40 cm is 20 meter draad nodig. Kleine druppeltjes van een substantie die lijkt op lijm worden op het web afgezet. Deze druppeltjes zijn geladen met statische elektriciteit en laten het web spontaan bewegen (tot 2 mm) in de richting van de prooi (positief geladen door wrijving met de lucht).
Mieren zijn sociale insecten die afhankelijk zijn van elkaar en niet alleen kunnen overleven. Daarom zijn ze altijd georganiseerd in kolonies. Het zijn omnivoren die zich voeden met alles wat ze kunnen vinden: zaden, honingdauw van bladluizen, stuifmeel van bloemen, maar ook de kadavers van insecten en kleine dieren.
De Aziatische horzel is te onderscheiden van de Europese horzel door zijn grootte (hij is over het algemeen kleiner), zijn gele poten, zijn zwarte borststuk en zijn donkerdere, oranje-zwarte achterlijf. We houden niet van hun roofgedrag op bijen. Voor een bijenkorf zweeft hij en vangt de bijen in de lucht als ze proberen te vertrekken.
De Europese horzel kan indrukwekkend groot zijn – je hoort hem al van ver aankomen! Hij is niet gevaarlijk… zolang je zijn nest niet aanvalt. Hij is een vleeseter en eet voornamelijk vliegen. Hij kan ook andere insecten aanvallen, zoals vlinders, wespen, rupsen, sprinkhanen, sprinkhanen en, zelden, bijen. Tegen het einde van de zomer kan hij ook rijp fruit eten.
Gendarmes, of ‘vuurkevers’, ontlenen hun naam aan de 18e-eeuwse Franse militaire bewakers die oranjerode en zwarte jassen droegen. Gendarmes houden van de hitte, waardoor ze andere bijnamen dragen zoals cherche-midi of la punaise au corps de feu.
Met zijn korte, stevige poten graaft de krekel holen in de grasgrond, die je gemakkelijk kunt zien op de camping. Zijn achterpoten zijn aangepast om te springen, maar de zwaarlijvigheid van het insect is niet bevorderlijk voor het breken van records, wat een zekere logica weerspiegelt, want in geval van gevaar wordt de bescherming van het hol altijd verkozen boven de vlucht.
Dit is een van de meest voorkomende wespen in Frankrijk. Je kunt ze herkennen aan hun vlucht en vooral aan hun lange gele poten die aan de achterkant gestrekt zijn. Het lijken wel vliegende dansers! Hun angel is onzichtbaar omdat hij ingetrokken kan worden. Ze zijn nuttig voor het eten van rupsen.
Dit is een solitaire wespensoort die nesten bouwt van verschillende materialen, meestal modder, soms gemengd met kleine mineralen of zelfs gekauwde plantenresten. Sommige vormen potten, andere lange buizen van het “orgelpijp”-type. Ze bedekken deze uitsluitend met spinnen, waarmee hun larven zich voeden om te groeien.
De meikever is lid van de keverfamilie. De larven worden ongeveer 3 cm lang en zijn roomwit van kleur met een vleugje geel. Ze eten wortels, waardoor ze niet populair zijn in de moestuin. De volwassenen eten bladeren. Ze verplaatsen zich meestal alleen ’s nachts, omdat ze dan luidruchtiger vliegen en hopen zo roofdieren te slim af te zijn.
Mannelijke groene hagedissen zijn te onderscheiden van vrouwtjes door hun iets kleinere formaat en door hun veel helderdere groene kleur met lichtblauwe tinten onder de kin. Groene hagedissen zijn volledig beschermd in Frankrijk en het is verboden om ze te doden of te vangen.
De vliegend hert dankt zijn bijnaam aan zijn grote, krachtige, geweivormige onderkaken, die voorbehouden zijn aan de mannetjes. Dit is een soort met zeer spectaculair seksueel dimorfisme, wat betekent dat het vrouwtje er heel anders uitziet dan het mannetje.
Sprinkhanen zijn roofdieren die op hun prooi jagen door op de loer te liggen en deze te vangen met hun vraatzuchtige voorpoten. De soorten die ze eten zijn voornamelijk insecten, zoals sprinkhanen, sprinkhanen en krekels, vlinders en motten, vliegen, muggen en muggen.
De Moro-sphynx is een dagvlindersoort met de bijzonderheid dat hij zweeft en achteruit vliegt. Hij landt zelden en gebruikt zijn lange slurf om tijdens de vlucht te foerageren, waardoor hij op een kolibrie lijkt.
De enige muggen die ons bijten en ons bloed opeten zijn de vrouwtjes. De eiwitten in ons bloed worden gebruikt om eitjes te vormen, die ze vervolgens leggen. Om gastheren te vinden, gebruiken ze een orgaan dat ze de kaakpalp noemen en dat zich vlakbij hun onderkaken bevindt. Dit is een zintuig dat CO2 detecteert en dus, door de geur te volgen, een gastheer.
Bij voedselschaarste of tijdens het winterseizoen kunnen spitsmuizen hun vitale organen en skelet verkleinen om hun energiebehoefte te verminderen (verkleining van hun hersenen met 30%, verlies van 18% van hun gewicht). Ze gaan dan in een vorm van winterslaap die torpor wordt genoemd.
Schildwants zijn bijtende, zuigende insecten die zich voeden met planten in de moestuin, boomgaard of bloemen, afhankelijk van de soort. Ze bijten in bladeren, fruit en bloemknoppen en zuigen vervolgens het sap op. Dit verzwakt de plant en kan zelfs tot de dood leiden.
Samen met de Vliegend hert is de Europese neushoornkever de grootste kever in Europa. Hij kan tot 850 keer zijn eigen gewicht dragen.
Mollen zijn zoogdieren die zich voornamelijk voeden met regenwormen. Ze graven tunnels in de aarde met snelheden tot 5 m per uur. Hun ogen zijn niet goed, dus gebruiken ze hun neus om hun prooi op te sporen. Ze kunnen in stereo ruiken, wat betekent dat elk neusgat onafhankelijk van elkaar kan ruiken, waardoor ze de richting kunnen bepalen waarin hun prooi zich beweegt.
Teken zijn geen insecten, maar spinachtigen, net als spinnen, schorpioenen en mijten. Als je goed naar een teek kijkt om hem te identificeren, zul je zien dat hij op een spin lijkt met zijn vier paar poten (3 paar bij insecten) en de afwezigheid van antennes.
Alle wormen zijn tweeslachtig, wat betekent dat ze zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen hebben. De ring die we op hun lichaam zien, het clitellum, wordt gebruikt voor de voortplanting. Het is een structuur die afdaalt van de kop naar de staart voordat hij wordt uitgestoten, waarbij de eitjes worden verzameld die iets verderop bevrucht zullen worden via de mannelijke organen. Er wordt een cocon gevormd die wordt verzegeld en begraven zodat de embryo’s zich kunnen ontwikkelen.
Er zijn 4 soorten adders in Frankrijk, waarvan de meest voorkomende in het zuiden de adderasp is. Je kunt een adder van een slang onderscheiden door 3 belangrijke criteria: een verticale pupil, kleine schubben versus grote schubben op de kop en een korte, brede staart.
